Większość gleb Polski wytworzona została ze skał lodowcowych pochodzenia lodowcowego – piasków i gliny zwałowej. Ten rodzaj skał jest ubogi w węglan wapnia (CaCO3). Węglan wapnia jest podstawowym związkiem chemicznym w glebie odpowiedzialnym za zobojętnianie kwasów glebowych. Dodatkowo, Polska leży w strefie klimatu umiarkowanego. Na powierzchnię gleby w skali roku dociera u nas podobna ilość wody do tej, która ulega ewapotranspiracji (parowaniu z powierzchni gleby i roślin).
Niemniej jednak, w klimacie umiarkowanym typowa jest cykliczna zmian warunków atmosferycznych w postaci kolejnych pór roku. Najwięcej opadów atmosferycznych ma miejsce w okresie letnim, ale w tym czasie wysokie temperatury intensyfikują parowanie. W związku z tym latem niejednokrotnie występuje niedostatek wody w glebie. Odmienna sytuacja ma zazwyczaj miejsce w okresie od jesieni do wiosny. Pomimo, że jesienią, zimą i wiosną opada mniej deszczu niż latem, to niskie temperatury i mała ewapotranspiracja jest przyczyną powstawania nadmiaru wody w glebie.
Woda, zwłaszcza na glebach lekkich, piaszczystych przemieszcza się woda porami grubymi w głąb profilu glebowego. W wodzie tej rozpuszczają się produkty reakcji węglanu wpania i kwasów glebowych – wodorowęglanów. Te dwa zasadnicze zjawiska są powodem stałego naturalnego zakwaszenia naszych gleb. Jeżeli uwzględni się fakt działania człowieka (aplikacji zakwaszających nawozów mineralnych i in.), na stan zakwaszenia gleb wpływają czynniki antropogeniczne, znacząco obniżające ich pH. Dane za okres 2015-2018 potwierdzają, iż 56,8 % naszych gleb jest zakwaszonych. Udział gleb silnie kwaśnych wynosi 13,9%, a kwaśnych 42,9 %. Najwięcej gleb silnie kwaśnych i kwaśnych znajduje się w województwach: podlaskim, łódzkim i mazowieckim, a najniższy w kujawsko- pomorskim -18 %.
Badora, Kozłowska-Strawska, 2011, stwierdzili, że w warunkach zakwaszenia gleby, rośliny są poddane działaniu stresu glinowego. Powoduje to obniżenie plonu. Glin działa toksycznie na system korzeniowy roślin upośledzając jego funkcje (pobranie wody i składników pokarmowych). Symptomy toksyczności glinu są więc ściśle związane z symptomami niedoboru fosforu, wapnia i magnezu.